دستم ناخودآگاه زیر چانه‌ام رفت. غرق خاطرات شدم. دختران تا امرثانی خانه بمانند… شب‌ها کتاب‌هایم را در آغوش گرفته میخوابیدم. پنج سال تمام دوام کرد،

اصلآ فکر نمی‌کردم بعد از ۲۵ آن حادثه‌ی تلخ مجددآ اتفاق بیوفتد. نیمه‌های شب بود، صدای موترهای که با شدت هرچه تمام‌تر رانده میشد از

در کلاب‌هاوس، در اتاق تقریبا دوصد تن حاضر بودند. هر فردی که به روی صحنه می‌امد و صحبت می‌کرد، میخواست بغض‌‌اش را فرو دهد تا