گاهی در یک روز زمستانی، بدون این که سال جدید شود و یا ماه در تقویم تغییر کند، باید تکیه بر پُشتی چوکی بزنی. از روزمرگی هایت فاصله بگیری و برایت چای بریزی و آن را جرعه جرعه مزه نمایی. با خود فکر کنی که کی هستی و از زندگی چه میخواهی. اینجاست که کم کم مسیر روشن زندگی و آینده پیش رویت قرار می‌گیرد و پی می بری که چی باید نمایی تا کشتی زندگی ات به ساحل نشیند.
