۲۰۲۰ آهسته آهسته در پشت کوه ها غروب می‌نماید. غروبی که هرگز طلوع مجدد ندارد. این سال خیلی ترسناک و پُر هیجان بود. انسان‌ها را از هر طرف تحت فشار قرار داد. بال و پَر انسان ها بسته شد، تعدادی زیادی جان‌های شان را از دست دادند. ویروس واگیر، نظم دنیا را برهم زد. زندگی نورمال جایش را به زندگی پُر از اضطراب و چالش داد. مراکز آموزشی و نهاد‌های اداری ماه‌ها بسته ماندند و مردم ماه‌ها قرنطینه و محدودیت‌ها را تحمل کردند و به آن‌ها کم‌کم خو گرفتند.
در عین حال این سال، فُرصت‌های تدریس آنلاین، تدویر کنفرانس‌های مجازی، بحث‌های گروهی و مباحثات لایف را فراهم نمود. طبیعت‌گردی، پیاده‌روی، بازی‌های فامیلی و گپ‌وگفت بین اعضای خانواده‌ها بیشتر شد.
من هم مانند دیگر انسان‌ها برای فرار از این حجم از هراس‌ها، برعلاوه دیگر برنامه های زندگی‌ام، تصمیم گرفتم مطالعه هدفمندانه داشته باشم.
برای من شب و روز از منظر مطالعاتی به دو بخش تقسیم شده است؛ ساعاتی که مصروف خانواده و مراقبت از فرزندانم هستم و ساعاتی که محمد مظهر به خواب می‌روند. درست از این ساعت به بعد زمان خوبی برای نوشتن و خواندن است.
به همین دلیل تصمیم گرفتم امسال با در نظر داشت حجم زیادی از وقت که دارم بیشتر کتاب بخوانم. سیر مطالعاتی‌ام را به سه بخش تقسیم کردم و کتاب های مختلف در این بخش‌ها خواندم.
۱} در حوزه‌ی زنان(۱۰ کتاب)
۲} در حوزه‌ی ادبیات (۲۵ کتاب)
۳} در حوزه‌ی توسعه فردی (۱۱ کتاب)
از این مثلث تقریبآ راضی بودم، اما جای شعر امسال خالی بود.
امید که سال آینده حجم استرس ها کاهش یابد. صلح و امنیت در کشور مان و سراسر جهان بر قرار گردد. این ویروس واگیر راهش را بکشد و دست از دنیای ما انسان ها بردارد تا زندگی روال معمولی خود را بگیرد.
امیدوارم سال آینده مجموعه ی از خوشی ها در انتظار انسان های سراسر دنیا باشد تا از باقی روزها و سالهای زندگی خود لذت ببریم.
