یک سال و نیم است که طالبان مجددآ کنترول افغانستان را به دست گرفتند. از آن زمان تا کنون فقط در تمام حکومت داری شان در پی محدود کردن و خانه نشین کردن زنان هستند.
۱۸ ماه از حاکمیت شان میگذرد و ۲۰ فرمان و اعمال محدودیت آمیز علیه زنان به اجرا در آورده اند. زنان تقریبآ از تمام فعالیت های که در بیرون از خانه انجام میپذیرد محروم و محدود شده اند. زنان در سیاست نیستند، به دانشگاه و مکاتب رفته نمیتوانند و از کار منع شده اند.
گروه طالبان به شدت بنیادگرا و افراطی هستند، این گروه به جای حکومت داری و ارایه خدمات به مردم عام، مصروف محدودیت کردن زنان در بخش های مختلف زندگی اند.
طالبان رفتن دختران را به مکاتب و دانشگاه ها محدود نموده اند.
طالبان زنان را از رفن به سر کار و وظیفه منع کرده اند.
طالبان زنان را از رفتن به پارکها، حمام ها و ورزشگاه های زنانه هم منع نموده اند.
اولین کاری را که این گروه در زمان برگشت شان به کابل نمودند، از بین بردن وزارت اموز زنان بود و این وزارت را به امر به معروف و نهی از منکر یا همان پولیس مذهبی تبدیل نمودند.
دختران در آخرین اقدام آنها، از شمولیت در امتحان کانکور سال آینده نیز محروم گردیده اند.
خانه های امن که محل تجمع قربانیان خشونت های خانوادگی بودند نیز از سوی این گروه ملغا قرار داده شده است.
زنان حق ندارند بدون محرم به بیرون از کشور سفر نمایند.
محدودیت بسیار شدید هم در رسانه ها برای زنان اعمال شده است.
اما اولین اقدام این گروه تاسیس کابین شان بود که زنان به هیچ وجه در آن حضور ندارند.
اما زنان در مقابل این همه محدودیت ها خاموش ننشستند و دست به یک سلسله اقدامات جهت از بین بردن آنها نمودند که متاسفانه تجمعات و اعتراضات زنان به واسطه طالبان همیشه به خشونت کشانیده شده و زنان را بعد از لت و کوب با خود به زندان های شان انتقال داده اند.
